در گذشته مربیان یا مسئولان ورزش برای کشف استعدادهای ورزشی به صورت سنتی در کوچهها یا در زمینهای خاکی و روستاها ورزشکارانی را معرفی میکردند که می توانستند سالها افتخارات بزرگی برای ایران به ارمغان بیاورند.
اکنون که عصر تکنولوژی است، خبری از شیوههای سنتی و حتی مدرن نیست. مدرن یعنی داشتن آکادمیهای استعدادیابی که متاسفانه روی آن سرمایه نگذاشتهایم.
به عنوان نمونه حمید سوریان 12 سال در سطح اول دنیا قرار داشت و همیشه افتخار میآفرید. ولی نباید انتظار داشت که این ورزشکار نامدار باز هم طلایی شود. زیرا لازمه سطح اول دنیا بودن توان و قدرت جوانی است که در حمید سوریان به تحلیل رفته است.
در رشته های دیگر هم وضع به همین منوال است. برای مثال در رشته وزنهبرداری اگر هر کدام از نفرات مصدوم میشدند، جایگزینی برای آنها نداشتیم. موضوع دیگری كه از دلایل مهم در موفق نشدن ورزشكاران است، انتخاب به اصطلاح دقیقه نودی آنان است كه منجر می شود ورزشکار فرصت کمی برای آمادگی روحی و جسمی داشته باشند.
نداشتن اردوهای سطح اول دنیا، جا به جایی زیاد مربیان و نبود ثبات کافی در فدراسیونها هم از مشكلات بخش ورزش كشور ماست.
مهمترین مشکل كه در ورزش ما حاكم است، کوتاه نگری و آینده نگر نبودن است. بی توجهی مردم به ورزش های انفرادی و توجه بیش از حد به فوتبال منجر به كاهش انگیزه برای یك ورزشكار میشود. اگر فقط 10 درصد از هزینههایی که برای فوتبال صرف میشود صرف تبلیغات ورزشهای انفرادی و 30 درصد همین هزینهها صرف ورزشکاران رشتههای انفرادی شود، به یقین انگیزه ورزشکاران بیشتر خواهد شد و همین روحیه و انگیزه مضاعف موجب موفقیت میشود.
یک ورزشکار انفرادی از لحاظ روحی وقتی مخاطب ندارد و احساس کمبود توجه میکند، انگیزه ای برای تمرین و رقابت در او باقی نمیماند. صدا و سیما نقش کلیدی در این امر دارد. با پخش مسابقات ورزشهای انفرادی در ساعاتی که تلویزیون مخاطب بیشتری دارد میتواند کمک بزرگی کند.
امیدواریم با برنامه ریزی دقیق و کشف استعدادها و حمایت همه جانبه از ورزشکاران در آینده شاهد شکوفایی ورزشکاران ایرانی در همه رشتهها باشیم.
رضا عالیخانی چگنی
كارشناس حقوقی