به گزارش افلاک ورزشی ،پروژه‌ی زیرگذر بهارستان این روزها به بحث روز رسانه‌ها تبدیل شده است و مسئولان و دست‌اندرکاران اظهارنظرهای مختلفی درباره‌ی این طرح ناتمام می‌کنند و مواضع مختلفی می‌گیرند. اما برای من که از ابتدا در جریان اجرای آن بوده‌ام، این توقف نه عجیب است و نه غیر منتظره، بلکه همیشه مطمئن بوده‌ام که با این روند، اجرای آن در این منطقه نه تنها منطقی نبوده، بلکه شدنی هم نیست.
پروژه‌ای که می‌توانست به همراه تعداد دیگری طرح عمرانی، شهر خرم‌آباد را از نظر ترافیکی متحول کند، حالا خودش تبدیل شده است به معضلی برای ترافیک و سد راه مردمی شده است که با پول خودشان برایشان دردسر و مشکل درست کرده‌ایم.
▪️اما ماجرای پروژه‌ی بهارستان چه بود؟
مطالعات تقاطع غیر هم‌سطح بهارستان در سال 92 و در زمان سرپرستی آقای عیدی بیرانوند انجام شده بود. من حدوداً یک ماه بعد از گرفتن حکم مسئولیت شهرداری؛ در اولین روز اسفندماه 92 نامه‌ای به شورای شهر نوشتم و تعدادی پروژه‌ی شهری که اکثراً هم در حوزه‌ی ترافیک طرح شده بودند را جهت تصویب به شورا پیشنهاد دادم که طرح تقاطع غیرهم‌سطح بهارستان یکی از آنها بود.
ما حتی منبع تأمین اعتبار این طرح‌ها را به دقت مشخص کرده بودیم. با مذاکرات و تلاش‌های فراوانی که با مسئولان استانداری داشتیم مقرر شده بود 50 درصد هزینه، از محل اعتبارات ملّی استانداری تأمین شود. حتی طی نامه‌ای با امضای آقای مهندس کیان‌پور (معاون وقت عمرانی استانداری) صورتجلسه‌ای برای ما ارسال شد که در آن صورتجلسه، ضمن تصویب، محل تأمین آن را هم مشخص کرده بودند.
? محل تأمین اعتبار مابقی 50 درصد را هم به دقت تعیین کرده بودیم و من خیلی امیدوار بودم که این پروژه‌ها در کمترین زمان به بهره‌برداری برسند. اما کم‌کم مشکلات و کارشکنی‌ها شروع شد. به همراه مسؤلین، در محل پروژه حضور یافتیم که جمع کثیری از مردم نیز آنجا تجمع کردند و با قاطعیت مخالفت خود را با زیرگذر ابراز داشتند(چون می‌دانستند این نقطه خط القعر آبهای سطحی جنوب می‌باشد) موضوع زیرگذر یا روگذر شدن پروژه به مشاجره لفظی نیز کشیده شد.
من به احداث زیرگذر در آن محل اعتقادی نداشتم. هر کسی با هوش متوسط و عقل نیمه سلیم هم می‌تواند تشخیص دهد که در آن منطقه‌ی شهر که مسیل آبهای سطحی است و به اصطلاح در قعر دره قرار گرفته است، ساختن زیرگذر توجیه ندارد. حتی با مسؤلین و مشاورین پروژه که پیمانکار طرح بودند و با آقای مهندس بازوند هم آشنایی داشتند صحبت کردم که در روند اجرایی پروژه تجدید نظری بعمل آورند، که بصورت لفظی اعلام آمادگی کردند.
بر اساس همین دلایل (مالی، فنی و اجرایی) با استانداری مذاکراتی بعمل آمد که به علت عدم حصول نتیجه به ناچار به آنها اخطار دادم که اگر به تعهدشان عمل نکنند و پنجاه درصد سهم خودشان را تخصیص ندهند و یا موافقت نکنند که پروژه به صورت روگذر ساخته شود، طرح را متوقف خواهیم کرد.
در نهایت با وجود پیگیری‌های فراوان، استانداری خلف وعده کرد و به ما ابلاغ نمودند که تنها هشت درصد از پنجاه درصد اعتبار پروژه‌ها را از محل منابع ملّی استانداری تخصیص می‌دهند و 92 درصد دیگر را شهرداری باید تأمین کند. نهایتاً مجبور شدیم طرح را ماده 48 کرده و پیمان را خاتمه دهیم.
?بعد از اینکه توسط شورا استیضاح شدم، آقای مهندس بازوند در مصاحبه‌ای گفته بودند که توقف ساخت پروژه‌ی بهارستان توسط شهردار اشتباه بوده است و ساخت اين طرح به زودی آغاز خواهد شد.
نکته‌ی جالب‌تر اینکه اخیراً آقای عیدی بیرانوند هم در مصاحبه‌ی مطبوعاتی‌شان برای توجیه توقف پروژه گفته بودند: که ما به این امید که قرارگاه خاتم بدون اینکه مدتی از ما پول بخواهد پروژه را خواهد ساخت این پروژه را به آنها واگذار کرده‌ایم. البته آقای شهردار گویا به این موضوع توجه نکرده بودند که هر شرکت عمرانی، هرچقدرهم که منابع داشته باشد ناچار است برای حفظ منافع منطقی خودش آن منابع را مدیریت کند و قرارگاه خاتم هم از این امر مستثنی نیست.
پروژه‌ی بهارستان این روزها آیینه‌ی تمام نمایی است از سوء مدیریت در اداره‌ی شهری که می‌تواند به یکی از زیباترین شهرهای کشور تبدیل شود؛ اما هنوز نتوانسته است از خم کوچه‌ی توسعه بیرون بیاید، به هزار دلیل که حتماً یکی از این دلیل‌ها انتخاب‌هایی است که امروز در آستانه‌ی یکی از آنها قرار گرفته‌ایم.
محمد مهرابی
