به گزارش پایگاه خبری افلاک ورزشی ،هنر هفتم یکی از پرمخاطب ترین رسانه هاست که ارتباط تنگاتنگی بین اثر هنری و مخاطب ایجاد می‌کند و به همان اندازه که هنر است صنعت نیز محسوب می‌شود.
سینما یکی از موثرترین ابزارهای فرهنگی در بین اقشار مختلف جامعه از جایگاه و اهمیتی خاص برخوردار است و پرداختن به مسائل مربوط به این عرصه آن هم با روش علمی و درست می‌تواند به شناختی کارآمد بینجامد.
در این رابطه با «غلامرضا نعمت پور» کارگردان سینما و مستندساز ساکن استان گفت وگویی انجام داده ایم.
- جایگاه سینما در ایران را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
سینما متشکل از 2 بخش تجاری و هنری است. در سینمای هنری، هنرمندان کارشان را با جدیت و سوژه‌های قوی‌تر دنبال می‌کنند. این نوع سینما بیشتر به دنبال نوعی تفکر خاص است که بتواند یک ایده خاص را به مردم انتقال دهد. نوع دوم که سینمای تجاری است، بیشتر به ساخت فیلم‌های کلیشه‌ای می‌پردازد تا بتواند فروشی خوب داشته باشد. جایگاه سینمای ما در دهه 70 پیشرفتی مطلوب داشت و توانست حضوری درخشان در مجامع بین المللی داشته باشد و جوایز زیادی هم کسب کرد.
- وضع سینمای تجاری ما را مطلوب ارزیابی می‌کنید؟
خیر. سینمای تجاری افت محسوسی داشته است و در حال حاضر سینما در ایران حرفی برای گفتن ندارد. در سال‌های اخیر به ندرت می‌توان فیلم‌هایی را یافت که بتوانند مخاطبان زیادی را به خود جذب کنند. چرا که این نوع سینما نتوانسته با مردم ارتباطی خوب برقرار کند. هرچند فیلم‌های سینمایی که در گذشته پخش می‌شد مثل «ملک سلیمان» تا حدودی توانست این فاصله را حفظ کند، اما با توجه به میزان بودجه‌ای که صرف این نوع فیلم‌ها می‌شود، نتوانسته درآمدی چشمگیر برای سینما داشته باشد و دلیل آن هم تهیه کننده‌های دولتی هستند. چراکه در این صورت فیلمساز به کیفیت فیلم توجهی ندارد و اگر متضرر شود، دولت هزینه ضرر وی را پرداخت می‌کند و این یک نقطه ضعف در سینمای امروز ما محسوب می‌شود.
- علت نزول سینمای امروز را چه می‌دانید؟
دلایل متفاوتی دارد. برخی معتقدند دلایل اقتصادی است و عده‌ای هم معتقدند در گذشته فیلمسازان حرفه‌ای‌تری داشتیم.
- نظرتان در خصوص فیلم‌های کوتاهی که ساخته می‌شود، چیست؟
در این نوع سینما فیلم‌های بهتر و با سوژه‌های قوی‌تری ساخته می‌شود، اما اکثر مردم با این نوع فیلم‌ها ناآشنا هستند و ارتباط خوبی با آنها برقرار نمی‌کنند. اما سینمای فیلم کوتاه نسبت به سال‌های گذشته پیشرفتی مطلوب داشته و نگاه تازه‌تری به دنیای اطراف دارد.
- وضع سینمای لرستان چگونه است؟
سینمای لرستان نسبت به سال‌های گذشته افت کرده است. در سال‌های قبل فیلمسازانی مثل «ناصر غلامرضایی» در این عرصه بودند که هر چند سال یک بار فیلم می‌ساخت و موفقیت‌هایی نیز کسب کرد، اما به علت وجود مشکلاتی که در بخش خصوصی وجود داشت، این فیلمساز نتوانست برای فیلم‌های خود مخاطب جذب کند و به همین دلیل از سینما فاصله گرفت.
نمونه دیگر «وحید موساییان» که قبلا فعالیت بیشتری داشت. در لرستان فیلم‌های سینمایی خیلی ساخته نمی‌شود و فیلمسازهای لرستانی شاید کمتر از تعداد انگشتان یک دست توانسته‌اند فیلم حرفه‌ای بسازند.
- وضع فیلم‌های کوتاه استان را چگونه می‌بینید؟
در لرستان حمایت مناسبی از فیلمسازان فیلم‌های کوتاه نشده است. ما فیلمسازان مطرحی در استان داریم، اما خیلی از آنان چون حمایت نمی‌شوند، به تهران می‌روند و فعالیت خود را آنجا ادامه می‌دهند. بسیاری از این فیلمسازان در سطح ملی و بین المللی عناوینی کسب کرده اند. با این وجود از آنها حمایتی صورت نگرفته است. مسئولان فرهنگی ما از سینما حمایت نمی‌کنند.
- آیا تا به حال اثر فاخری در استان داشته ایم؟
به هر حال هر فیلمی که در استان ساخته می‌شود، جای امیدواری دارد و هر سوژه‌ای که بومی باشد، اثری ماندگار خواهد بود. فیلم‌های خوب هم داشته ایم. کارهایی از وحید موساییان که با همین فرهنگ و برای مردم همین استان ساخته شده، توانسته با تمام کشور ارتباط برقرار کند. برخی فیلم‌های ناصر غلامرضایی هم در تاریخ سینمای لرستان ماندگار شده اند.
- سینمای ما بیشتر در چه ژانری فعالیت می‌کند ؟
اصولا سینما در ایران خیلی سینمای تجربه‌گرایی نیست و دنباله‌روی ژانر خاصی هم نیست. اگر به تاریخ سینمای ایران نگاهی بیندازیم، خواهیم دید فیلم‌هایی که در دهه ابتدایی ساخته شده اند، تفاوت چندانی با فیلم‌هایی که در حال حاضر ساخته می‌شوند، ندارند. می‌توانیم بگوییم که سینمای ایران سینمایی رئالیست است؛ یعنی اکثر فیلم‌هایی که ساخته می‌شوند، در یک فضای واقعی اتفاق می‌افتند و شاید بتوان گفت شباهت‌هایی به نئورئالیست ایتالیا هم دارند.
- چه عواملی باعث ماندگاری اثر سینمایی می‌شوند؟
در چند سال اخیر فیلم‌هایی ساخته شده‌اند که در مقطعی خاص اثرگذار بوده‌اند و مخاطب توانسته با آنها ارتباط برقرار کند، ولی بعد از چند سال که مخاطب دوباره آن فیلم‌ها را تماشا می‌کند، متوجه می‌شود که حرفی برای گفتن ندارند. اما یک نوع سینمای دیگر برای ارائه یک تفکر خاص ساخته می‌شود که مثل سینمای نوع اول تاریخ مصرف کوتاه ندارد و با یک بار دیدن نمی‌توان تمام اطلاعات را از آن فیلم گرفت و آن را خالی کرد. تعداد این نوع فیلم‌ها بسیار اندک است. مثل فیلم «خانه دوست کجاست» اثر «عباس کیارستمی» یا «به رنگ خدا» به کارگردانی «مجید مجیدی».
- لطفا به چند اثر فاخر دیگر هم اشاره کنید.
یک تکه نان، آژانس شیشه ای، مهاجر، زیر درختان زیتون، طعم گیلاس. فیلم‌های دیگری هم از کارگردان‌های مطرح ساخته شده‌اند که حرفی برای گفتن دارند.
- لطفا نکته‌ای درباره لزوم حمایت از هنرمندان بگویید.
سینما هنر و فرهنگ یک کشور را به نمایش می‌گذارد. بنابراین مسئولان وظیفه حمایتی در قبال فرهنگ و هنر دارند. مسئولان باید بدانند که هنرمندان مشکلات اقتصادی زیادی دارند و اگر حمایت‌های دولت نباشد، با مشکلات متعددی روبه‌رو می‌شوند.
- نعمت‌پور: فیلمسازان مطرحی در استان داریم، اما خیلی از آنان چون حمایت نمی‌شوند، به تهران می‌روند و فعالیت خود را آنجا ادامه می‌دهند.
- در سال‌های قبل فیلمسازانی مثل «ناصر غلامرضایی» در این عرصه بودند که هر چند سال یک بار فیلم می‌ساخت و موفقیت‌هایی نیز کسب کرد، اما به علت وجود مشکلاتی که در بخش خصوصی وجود داشت، این فیلمساز نتوانست برای فیلم‌های خود مخاطب جذب کند و به همین دلیل از سینما فاصله گرفت. نمونه دیگر «وحید موساییان» است که قبلا فعالیت بیشتری داشت.
- سینما هنر و فرهنگ یک کشور را به نمایش می‌گذارد. بنابراین مسئولان وظیفه حمایتی در قبال فرهنگ و هنر دارند. مسئولان باید بدانند که هنرمندان مشکلات اقتصادی زیادی دارند و اگر حمایت‌های دولت نباشد، با مشکلات متعددی روبه‌رو می‌شوند.
- مصاحبه:عاطفه بیرانوند
