قیام خونین 15 خرداد سال 42 نقطه عطفی است در تاریخ معاصر ما؛ چرا که یادگاری است از پیوند عمیق دینی و معنوی توده‌های عظیم مردم با روحانیت و مرجعیت شیعه که در وجود حضرت امام خمینی(ره) به طور خاص تجلی و ظهور و بروز یافت.
به گزارش پایگاه خبری وتحلیلی افلاک ورزشی ،پس از سخنان افشاگرانه و شجاعانه حضرت امام(ره) علیه اقدام‌های ضد اسلامی و حتی ضد ملی رژیم پهلوی و به ویژه اربابان آمریکایی و اسرائیلی شاه، ماموران این رژیم در سحرگاه این روز با یورش به منزل امام(ره) ایشان را دستگیر و به زندانی در تهران منتقل کردند.
چند ساعت بعد و پس از خبردارشدن مردم، اهالی انقلابی قم و در راس آنها علما و حوزویان به پا خاستند و دست به اعتراض زدند و پس از آن مردم تهران و چند شهر دیگر نیز این رویه را ادامه دادند. با وجود سانسورهای شدید نظام اطلاع‌رسانی زمان شاه، خبر دستگیری امام(ره) و قیام 15 خرداد که منجر به شهادت و مجروح شدن جمع زیادی از مردم شد، به سرعت نه فقط در داخل کشور، بلکه حتی فراتر از مرزها منتشر شد و موجی از نفرت مردمی علیه شاه و رژیم پهلوی به راه اُفتاد.
آنچه مسلم است این که قیام 15 خرداد نشان داد مردم متدین ایران اسلامی به ویژه در شهرهای مذهبی چون قم و ورامین و پیشوا نمی‌توانند دست از حمایت رهبر و مرجع دینی خود بردارند و در برابر ظلم و ستم و اقدام‌های ضد اسلامی رژیم شاه سکوت کنند.
از این رو این قیام الهی و مردمی برای همیشه در تاریخ کشورمان به نماد ظلم ستیزی و غیرت دینی و انقلابی مردم ایران تبدیل شد. امام راحل نیز فرمودند که من برای همیشه این روز را روز عزای عمومی اعلام می‌کنم. اصل ماجرا، قیام مردم در دفاع از دین و مرجعیت دینی بوده است و این که به نام اسلام و برای اسلام به میدان آمدند و خون مطهر خود را پای نهال انقلاب و نهضت امام(ره) ریختند.
انسان اگر عمیق و ژرف به قضایا بنگرد و به تحلیل آنها بپردازد، دست عنایت الهی و توجهات حضرت ولی عصر(عج) را در همه مراحل انقلاب به ویژه همین قیام خونین 15 خرداد سال 42 می‌بیند.
همین قیام مردمی گرچه با سرکوب شدید دژخیمان پهلوی همراه شد اما خود زمینه و بستری آماده کرد که 15 سال بعد، سربازان در گهواره امام راحل بزرگ شدند و به میدان آمدند و کار نظام 2 هزار و 500 ساله ستمشاهی را در این کشور یکسره کردند. البته این توفیق انقلاب ما در درجه اول باز می‌گردد به حقانیت و اخلاص بالای امام(ره) و همراهی مومنانه مردم چراکه رضای خدا و حرکت در این مسیر در این نهضت کاملاً مشهود بود و اگر غیر از این بود به ثمر نمی‌نشست.
امروز که 53 سال از آن قیام تاریخ ساز می‌گذرد، نسل جدید انقلاب و حتی نسل قبل از آن نیز این یوم الله را درک نکرده است. ما وظیفه داریم که همواره اهمیت و عظمت چنین روزهایی را به یاد مردم بیاوریم تا یادمان نرود که چه خون‌های پاکی بر زمین ریخته شد تا این انقلاب و نظام اسلامی امروز به دست ما برسد.
در زمانه کنونی شهدای مدافع حرم در مسیر همان شهدای سال 42 قدم بر می‌دارند چرا که همه‌اش کار و جهاد برای خدا و رضای او بوده است.
به هر صورت نباید از یادمان برود که همه ما سر سفره شهدای انقلاب و دفاع مقدس و همین شهدای مدافع حرم نشسته‌ایم و باید قدردان این عزیزان باشیم که جان شیرین خود را در راه خدا و یاری نهضت امام(ره) فدا کردند و از ما می‌خواهند که ولایتمدارانه و غیرتمندانه از دین و انقلاب حراست کنیم.
چند ساعت بعد و پس از خبردارشدن مردم، اهالی انقلابی قم و در راس آنها علما و حوزویان به پا خاستند و دست به اعتراض زدند و پس از آن مردم تهران و چند شهر دیگر نیز این رویه را ادامه دادند. با وجود سانسورهای شدید نظام اطلاع‌رسانی زمان شاه، خبر دستگیری امام(ره) و قیام 15 خرداد که منجر به شهادت و مجروح شدن جمع زیادی از مردم شد، به سرعت نه فقط در داخل کشور، بلکه حتی فراتر از مرزها منتشر شد و موجی از نفرت مردمی علیه شاه و رژیم پهلوی به راه اُفتاد.
آنچه مسلم است این که قیام 15 خرداد نشان داد مردم متدین ایران اسلامی به ویژه در شهرهای مذهبی چون قم و ورامین و پیشوا نمی‌توانند دست از حمایت رهبر و مرجع دینی خود بردارند و در برابر ظلم و ستم و اقدام‌های ضد اسلامی رژیم شاه سکوت کنند.
از این رو این قیام الهی و مردمی برای همیشه در تاریخ کشورمان به نماد ظلم ستیزی و غیرت دینی و انقلابی مردم ایران تبدیل شد. امام راحل نیز فرمودند که من برای همیشه این روز را روز عزای عمومی اعلام می‌کنم. اصل ماجرا، قیام مردم در دفاع از دین و مرجعیت دینی بوده است و این که به نام اسلام و برای اسلام به میدان آمدند و خون مطهر خود را پای نهال انقلاب و نهضت امام(ره) ریختند.
انسان اگر عمیق و ژرف به قضایا بنگرد و به تحلیل آنها بپردازد، دست عنایت الهی و توجهات حضرت ولی عصر(عج) را در همه مراحل انقلاب به ویژه همین قیام خونین 15 خرداد سال 42 می‌بیند.
همین قیام مردمی گرچه با سرکوب شدید دژخیمان پهلوی همراه شد اما خود زمینه و بستری آماده کرد که 15 سال بعد، سربازان در گهواره امام راحل بزرگ شدند و به میدان آمدند و کار نظام 2 هزار و 500 ساله ستمشاهی را در این کشور یکسره کردند. البته این توفیق انقلاب ما در درجه اول باز می‌گردد به حقانیت و اخلاص بالای امام(ره) و همراهی مومنانه مردم چراکه رضای خدا و حرکت در این مسیر در این نهضت کاملاً مشهود بود و اگر غیر از این بود به ثمر نمی‌نشست.
امروز که 53 سال از آن قیام تاریخ ساز می‌گذرد، نسل جدید انقلاب و حتی نسل قبل از آن نیز این یوم الله را درک نکرده است. ما وظیفه داریم که همواره اهمیت و عظمت چنین روزهایی را به یاد مردم بیاوریم تا یادمان نرود که چه خون‌های پاکی بر زمین ریخته شد تا این انقلاب و نظام اسلامی امروز به دست ما برسد.
در زمانه کنونی شهدای مدافع حرم در مسیر همان شهدای سال 42 قدم بر می‌دارند چرا که همه‌اش کار و جهاد برای خدا و رضای او بوده است.
به هر صورت نباید از یادمان برود که همه ما سر سفره شهدای انقلاب و دفاع مقدس و همین شهدای مدافع حرم نشسته‌ایم و باید قدردان این عزیزان باشیم که جان شیرین خود را در راه خدا و یاری نهضت امام(ره) فدا کردند و از ما می‌خواهند که ولایتمدارانه و غیرتمندانه از دین و انقلاب حراست کنیم.
سید رحیم توکل
