به گزارش پایگاه خبری وتحلیلی افلاک ورزشی ،امروزه فوتبال دیگر به معنای یک بازی ۱۱ در مقابل ۱۱ نیست، بلکه پدیده ایست که همه مرز‌ها را شکسته و پایش به تمام حوزه‌های جامعه جهانی باز شده است.
ورزشی که حالا تبدیل به یک زبان واحد بین المللی شده و شاید در آینده‌ای نزدیک از مهم‌ترین ابزار موجود برای ساختن دهکده جهانی یا رسیدن به آرزوی جهان وطنی باشد.
فوتبال هر روز موضوعی جدید برای ارائه به جامعه در چنته دارد. شور، تحرک، نشاط، هیجان، تبادل نظر و اطلاعات، ساعت‌ها بحث و گفتکو، رقابت، اشک‌ها و لبخند‌ها، و حتی گاهی عشق و نفرت همگی محصول تداوم چرخش توپ در مستطیل سبز است.
توپ بدون اغراق جادوگر بزرگ دوران جدید است. پدیده‌ای که با عبور از مرزهای ورزشی، سیاسی، اقتصادی و تجاری حالا پا به حوزه‌های اجتماعی و فرهنگی گذاشته است.
بازیهای بزرگ همواره در کانون توجه همه اقشار جامعه از پیر و جوان، زن و مرد، دارا و ندار، خرد و کلان و... بوده است.
دربی ۸۲ هم با اینکه از این قاعده مستثنی نبود اما در ورای همه تبلیغات، هیاهو، انعکاس رسانه‌ای، کری خوانی‌ها، حسرت و شادی‌هایش نکاتی داشت که جامعه برای تکامل هر چه بیشتر و قرار گرفتن در مسیر درست و پایبندی به ارزش‌ها به آن‌ها نیاز دارد.
زوایایی که شاید در لنز دوربین عکاسان ثبت نشد و در قاب تلویزیون به تصویر در نیامد، اما به نهادینه شدن فرهنگ حمایت از اقشار کم توان و احترام به اصول و عقاید جامعه کمک کرد.
در همهمهٔ انجام این بازی و شرایط خاص و حساس جدول کارهایی انجام شد که شاید از چشم خیلی از هواداران دو آتشه چون من و شما جاماند و در کانون توجه نبود.
از بیانیه مشترک طالب لو و طارمی برای حمایت از کودکان کار گرفته تا تجلیل از ۲۹ جانباز سرافراز ارتش که جسمشان را در راه خاک این کشور هدیه کردند.
اختصاص بخشی از درآمد بازی برای آزادی زندانیان و نشان دادن تصویر شهید مدافع حرم توسط گلزن بازی همگی به ما یادآوری کرد که فوتبال همواره در ارائهٔ تعهداتش به جامعه وفادار مانده است.
فوتبال امروز وسیله‌ای برای صلح، همزیستی، اتحاد و برادریست و ابزاری برای ساختن جامعه‌ای بهتر با مولفه‌های انسان مدارانه است. پس دربی تنها نود دقیقه است و اهمیتش نیز در حد همان ۹۰ دقیقه خواهد ماند، مهم روح فوتبال بعنوان جریانی در جهت توسعه و تحکیم اجتماع خواهدبود.
امروز شنبه روزی برای شروع یک زندگی جدید است، فارغ از هرآنچه که جمعه با خود به دل تاریخ برده است. پس سلام دوست استقلالی من، سلامی به طراوت باران آخرین روزهای فروردین.
دوست من حالا که فوتبال بدون کوچک‌ترین خساست و چشمداشتی، داشته‌هایش را به من و تو عرضه می‌کند پس ما بعنوان اعضای جامعه در مقابل این سرمایه مسئولیم. وظیفه ما در قبال فوتبال احترام متقابل به یکدیگر، استفاده از ادبیات دوستانه برای احترام به روح ورزش، حفظ حرمت‌ها بخصوص در فضای مجازی و اتحاد برای محافظت از توپ در مقابل خطرات احتمالیست تا همیشه در شادی فوتبال سهیم باشیم.
پویاعالیخانی چگنی
دیدگاه‌ها